[OPM fic] Christmas Gift - GenoSai

Fic - One Punch Man

Pairing : Genos x Saitama

PG

(มีเนื้อหาเกี่ยวกับคิง และพูดถึงตอนพิเศษที่ฟุบุกิท้าแข่งทีมไซตามะนิดหน่อยนะคะ)


กะจะแต่งฮาๆ เบาสมอง ดันแอบดราม่าไปซะงั้น...

ถ้าอ่านแล้วงงไม่ต้องตกใจค่ะ อิคนแต่งเบลอหนักมาก



Christmas Gift


พรุ่งนี้เป็นวันคริสต์มาส แต่สำหรับไซตามะแล้วมันก็ไม่ต่างอะไรกับวันธรรมดาวันหนึ่ง

จะต่างก็แต่...

"อาจารย์ครับ พรุ่งนี้เป็นวันคริสต์มาส อาจารย์อยากได้อะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าครับ"

"เอ๋..." ไซตามะที่นอนม้วนผ้าห่มอ่านการ์ตูนอยู่ทำหน้างงใส่ลูกศิษย์ที่จู่ๆ ก็ยิงคำถามใส่

"ของขวัญคริสต์มาสไงครับ"

ไซตามะรู้สึกเหงื่อตกทั้งที่อากาศปลายปีแทบจะติดลบ

ฉันจะเอาไปทำไมไอ้ของพรรค์นั้น แล้วที่ไหนมันมีธรรมเนียมลูกศิษย์ให้ของขวัญอาจารย์กันบ้างฟะ ที่สำคัญ ฉันยังไม่ได้สอนอะไรเป็นชิ้นเป็นอันให้เจ้านี่เลย แต่เจ้านี่ยังไม่หมดศรัทธาฉันอีกหรอเนี่ย

"เอ่อ...เจนอส"

"ครับ อาจารย์อยากได้อะไรหรอครับ"

จะบอกเจ้านี่ยังไงดีฟะ แล้วทำไมต้องทำหน้าจริงจังตลอดเวลาด้วย ไม่เข้าใจเลย!

"ที่จริงแล้ว..."

"อาจารย์บอกผมมาได้เลย ไม่ต้องเกรงใจครับ ถือว่าเป็นของตอบแทนที่คอยดูแลผม"

ฉันไปดูแลนายตอนไหน นายดูแลตัวเองทั้งนั้น! แล้วก็อย่าพูดแทรกกันสิเฟ้ย!

"คือ...ฉันจะบอกว่าของขวัญน่ะ..."

เจนอสจ้องเขม็งใส่อาจารย์ของตนราวกับกำลังรอรับคำสอนที่ยิ่งใหญ่

"คือว่า...ไม่ต้องหรอกนะ"

เจนอสเอียงคอ "ทำไมล่ะครับ"

"อืม..." ไซตามะครุ่นคิดหาเหตุผล แต่คิดไม่ออกว่าจะบอกยังไงดี "ก็แค่...ไม่ต้องหรอก"

"อาจารย์ไม่มีของที่อยากได้หรอครับ?"

ของที่อยากได้ก็มีอยู่หรอก แต่ฉันไม่อยากได้จากนายเฟ้ย

ไซตามะขมวดคิ้วหนัก "ฉันไม่อยากได้หรอก อีกอย่าง นายไม่คิดหรอว่าให้ของขวัญคริสต์มาสมันแปลกไปหน่อย"

"แปลกหรอครับ? แต่ผมได้ของขวัญจากแฟนคลับมาเยอะแยะเลย" เจนอสมองไปยังมุมห้องที่กองสูงด้วยช็อคโกแลต ขนม และของขวัญอื่นๆ ที่เป็นรูปหัวใจ ดาว และต้นคริสต์มาส

"นั่นมันแค่ของที่แฟนคลับนายอยากจะให้ก็เลยใช้วันคริสต์มาสเป็นข้ออ้างต่างหาก! มันเป็นของที่ให้เพราะพวกเขาปลื้มและชื่นชอบนายไงล่ะ!" ไซตามะโพล่งออกมา แต่เจนอสกลับทำหน้างงเหมือนไม่เข้าใจ

"แล้วผมให้ของขวัญอาจารย์ไม่ได้หรอครับ?"

บางครั้งฉันก็แอบสงสัยนะ ว่าเจ้านี่เป็นไซบอร์กแล้วมีสมองบ้างหรือเปล่า...

"เจนอส" ไซตามะ(พยายาม)ทำเสียงขรึม "คนเป็นศิษย์น่ะไม่ควรทำให้อาจารย์ลำบากใจนะ เพราะงั้นเรื่องของขวัญน่ะ ฉันไม่อยากได้อะไรหรอก ถึงนายจะอยากให้ ฉันก็คงจะลำบากใจที่จะรับไว้..."

"เข้าใจแล้วครับ! ผมจะไม่เซ้าซี้อาจารย์อีก" เจนอสพูดอย่างหนักแน่น

ดีนะ ที่เจ้านี่ว่านอนสอนง่าย...




เย็นวันต่อมา

"อาจารย์ ทำไมวันนี้ซื้ออาหารมาเยอะกว่าปกติล่ะครับ" ไซบอร์กหนุ่มถามเมื่อเห็นถุงอาหารจากซุปเปอร์มาร์เก็ตถุงใหญ่วางอยู่ในครัว

"อ๋อ วันนี้คิงจะมาฉลองคริสต์มาสด้วยน่ะ"

"งั้นหรอครับ"

"ทำไมหรอ"

"ไม่มีอะไรหรอกครับ"

นึกว่าวันนี้จะได้ฉลองกับอาจารย์แค่สองคนซะอีก...

ทันใดนั้นเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

“คิงคงมาแล้วล่ะ” ไซตามะเดินไปเปิดประตู เป็นดังคาด ฮีโร่คลาส S ลำดับที่ 7 ยืนอยู่หน้าประตู

"เมรี่คริสต์มาสนะ ไซตามะ" คิงทัก

"อื้อ เมรี่คริสต์มาส นายเอาเกมมาด้วยใช่ไหม" ไซตามะถาม

“อืม มาเล่นกันเถอะ”

บทสนทนาของทั้งคู่ถูกฟังโดยเจนอส จับใจความได้ว่าวันนี้มีเกมออกใหม่ คิงและอาจารย์ของเขาจึงกะจะเล่นเกมโต้รุ่งรวมทั้งฉลองคริสต์มาสไปด้วย

ที่แท้อาจารย์ก็เอาวันคริสต์มาสมาเป็นข้ออ้างเล่นเกมเหมือนกันนี่นา

เจนอสจัดเตรียมอาหารอยู่ในครัว ถึงจะดูเหมือนไม่ได้สนใจอีกสองคนที่นั่งเล่นเกมกันอยู่ แต่หูนั้นฟังทุกคำพูดที่ทั้งสองสนทนากัน

"ไซตามะ นายอยากได้ PFP เครื่องนี้หรือเปล่า ฉันยกให้"

เจนอสหูผึ่งและหยุดมือที่กำลังหั่นผักทันทีที่ได้ยินคิงพูดขึ้น

"เอ๋ จริงหรอ"

"จริงสิ พอดีฉันได้เครื่องใหม่มา" ถึงยังไงนายก็ยืมเล่นจนจะพังอยู่แล้ว แถมยังลบเซฟของฉันอีก ถ้าให้นายยืมเล่นเครื่องเดียวกันมันคงได้พังเร็วๆ นี้แน่ ฉันเลยซื้อเครื่องใหม่มาแล้วไงล่ะ...

"โห ยอดเลย ขอบใจนะ เป็นของขวัญคริสต์มาสชิ้นแรกของฉันเลยนะเนี่ย" ไซตามะยิ้มกว้าง

ขณะที่ไซตามะกำลังดีใจ คิงก็สัมผัสได้ถึงบรรยากาศมาคุแปลกๆ ที่แผ่ออกมาจากทางห้องครัว เมื่อเขาหันไปมองก็พบปีศาจไซบอร์ก มือหนึ่งถือมีด อีกมือกำลังเกาะขอบประตูครัวแน่นจนปูนถึงกับร้าว ดวงตาจ้องมองเขาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ สภาพเหมือนฆาตกรโรคจิตกำลังจ้องเหยื่อ

คิงรู้สึกได้ว่าตัวเองกลัวจนตัวสั่น นี่เขาทำอะไรผิดไปหรือเปล่า หรือเพราะไม่ได้ชวนเจนอสมาเล่นเกมด้วยกัน แต่เจนอสไม่สนใจเกมนี่นา แถมถ้าชวนมาเล่นล่ะก็ กดทีเดียวก็คงพัง ดูอย่างตอนแข่งกับพายุหิมะนรกสิ…

ขณะที่คิงกำลังกระวนกระวายครุ่นคิดหาสาเหตุที่ทำให้ปีศาจไซบอร์กแผ่รังสีมาคุขนาดนั้น ทางด้านเจนอสก็กำลังครุ่นคิดกับตัวเองอยู่เหมือนกัน

คิงให้ของขวัญอาจารย์? แถมอาจารย์ยังรับมาด้วย? ทำไมกัน ของนั่นมันก็แค่เกม ถึงอาจารย์จะชอบเล่นเกมแต่ก็ไม่เห็นมีทีท่าว่าจะอยากได้ หรือว่าอาจารย์อยากได้แต่ไม่กล้าบอกเรา! นี่เราทำตัวเป็นศิษย์ได้ไม่ดีพองั้นเหรอ อาจารย์ถึงไม่อยากพึ่งพาเรา!

"เอ่อ...ไซตามะ นายใช้งานเจนอสหนักไปหรือเปล่า..." คิดแล้วคิดอีก คิดยังไงก็คิดไม่ออก คิงจึงหันไปถามไซตามะที่นั่งกดเกมเพลินไม่ได้รับรู้ถึงรังสีมาคุที่แผ่ออกมาจากคนในครัวเลยสักนิด

"เอ๋" ไซตามะหันตามคิงมองไปทางครัว "เจนอส มีอะไรงั้นเหรอ โอ๊ะ จะเรียกให้ไปช่วยสินะ โทษที" ไซตามะคิดว่าตัวเองเอาแต่เล่นเกม ไม่ได้ช่วยเตรียมอาหารเจนอสเลยออกมาเรียก จึงวางเกมลงแล้วเดินไปหา

ฝั่งเจนอสสะดุ้งที่ตนทำให้อาจารย์เข้าใจผิด ครั้นจะปฏิเสธก็ไม่ทันแล้วเพราะอาจารย์เข้ามาในครัวแล้ว

"อ๊ะ อาจารย์ คือว่าไม่ใช่ครับ..."

"รีบทำหม้อไฟกันดีกว่า จะได้กินแล้วนั่งเล่นเกมโต้รุ่งกัน"

สุดท้าย ศิษย์อาจารย์ก็เตรียมอาหารทำหม้อไฟอยู่ในครัวเล็กๆ กันสองคน เจนอสถือโอกาสนี้ถามอาจารย์ของตน

"อาจารย์ ทำไมคิงถึงให้ของขวัญอาจารย์ได้ล่ะครับ"

ไซตามะหันมองไซบอร์กหนุ่ม รู้สึกเหมือนเหงื่อกำลังซึมออกมาอีกครั้ง

ทำไมกลับมาถามเรื่องนี้อีกแล้วล่ะฟะ

"ก็...เอ่อ...ก็คิงเป็นเพื่อนไง...เพื่อนกันให้ของขวัญก็ต้องรับไว้สิ"

“แล้ว…” เจนอสทำท่าจะต่อความ ไซตามะจึงรีบพูดดัก

“นี่! เลิกพูดถึงเรื่องนี้ได้แล้วน่า ถ้านายพูดอีกฉันจะไม่ให้นายเป็นศิษย์อีกต่อไปนะ!”

นั่นแหละ ถึงทำให้เจนอสเงียบไปจนหลังมื้ออาหารได้




หลังจากมื้ออาหารที่เจนอสไม่ได้เข้าร่วมบทสนทนาเลยสักนิดแต่ปล่อยพลังงานอึมครึมบางอย่างอยู่ตลอดเวลา (แน่นอนว่ามีคิงคนเดียวที่สัมผัสได้) คิงกับไซตามะก็เอาแต่เล่นเกม ไม่ได้สนใจเจนอสอีก จนกระทั่งเลยเที่ยงคืน ไซตามะก็เริ่มหาว

“ไซตามะ ง่วงแล้วเหรอ” คิงถาม

ไซตามะสัปงกตอบ พยายามลืมตากดเกมต่อ แต่ก็หาวแล้วหาวอีกจนคิงรู้สึกสงสาร

“ง่วงงั้นก็นอนเถอะ ไม่ต้องเล่นแล้ว”

“โทษทีนะ กะว่าจะโต้รุ่งกันแท้ๆ” ไซตามะวางเกมลงแล้วเลื้อยไปนอนในฟูก ก่อนจะหลับไปยังไม่ลืมบอกคิงว่า “อ๊ะ นายนอนที่นี่ก็ได้นะ อยากได้อะไรก็ถามเจนอสได้เลย ฉันนอนล่ะ”

คิงรู้สึกหน้าซีดทันที จะให้ไปคุยกับปีศาจไซบอร์กที่ปล่อยรังสีมาคุมาตลอดเย็นนั่นน่ะเหรอ

ตอนนั้นเอง คิงรู้สึกเหมือนมีสายตาอาฆาตจับจ้องอยู่ด้านหลัง

“นายจะเอายังไง จะนอนที่นี่หรือเปล่า” เจนอสถามเสียงห้วน

คิงมองหน้าเจนอสแล้วครุ่นคิดว่าถ้านอนที่นี่ตัวเองจะถูกไล่ไปนอนนอกระเบียงหรือเปล่า เพราะยังไงห้องของไซตามะก็เล็กซะขนาดนี้ ว่าแต่เจนอสพักที่นี่กับไซตามะใช่ไหมนะ ห้องเล็กขนาดนี้เขาอดสงสัยนิดหน่อยไม่ได้จริงๆ ว่าเจนอสนอนตรงไหนกันนะ…

“เอ่อ...ฉันกลับบ้านดีกว่า...ไม่อยากรบกวน...” คิงพูดเสียงอ่อน

“ก็ดี” เจนอสพูดอย่างไร้เยื่อใย แถมยังหลีกทางให้คิงเดินไปหน้าประตูด้วย

เขาช่างเป็นปีศาจไซบอร์กที่สมฉายาปีศาจไซบอร์กจริงๆ…

คิงคิดแล้วรีบเก็บของตัวเองเดินออกจากห้อง โดยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าดึกดื่นเที่ยงคืนป่านนี้แล้วเขาจะหาทางกลับบ้านยังไง แถมอากาศก็หนาวด้วย

คิดผิดจริงๆ ที่มาบ้านไซตามะ นี่ตัวฉันยังไม่หายซวยอีกงั้นเหรอเนี่ย

หลังจากไล่(?)คิงกลับไปได้แล้ว เจนอสก็กลับมาเก็บกวาดห้อง คืนวันคริสต์มาสผ่านไปอย่างไม่มีความหมาย เจนอสหลับตา คิดซะว่ามันก็แค่วันหนึ่ง ไม่ต้องเป็นวันพิเศษก็ได้ ที่เขาจะให้ของขวัญแก่อาจารย์ของตัวเอง

แม้จะไม่เข้าใจว่าทำไมอาจารย์ถึงไม่อยากได้ของขวัญจากเขาแต่กลับรับของขวัญจากคิง ทั้งที่เขาอยู่ใกล้ชิดอาจารย์มากกว่าแท้ๆ

หรือนี่คือเส้นคั่นระหว่างศิษย์อาจารย์และเพื่อน...

เพื่อนเหรอ

ตั้งแต่หมู่บ้านเขาถูกทำลาย เขาก็ลืมความหมายของคำว่าเพื่อนไปแล้ว

ตอนนี้ทุกคนที่รู้จัก ล้วนแต่เป็นผู้มีพระคุณของเขาทั้งสิ้น ทั้งด็อกเตอร์คุเซโนะ และอาจารย์ไซตามะ...

เจนอสมองไซตามะที่นอนขดอยู่ใต้ผ้าห่มหนาราวกับดักแด้ จากนั้นจึงหยิบของชิ้นหนึ่งขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะใกล้ๆ กับฟูกนอน มันเป็นของขวัญที่เจนอสเตรียมไว้เมื่อวานหลังจากที่อาจารย์ของเขาบอกว่าไม่อยากได้อะไร

ถึงไม่อยากได้ ลูกศิษย์คนนี้ก็ยังอยากให้อยู่ดี

ดังนั้น เขาจึงตั้งใจแกะสลักรูปปั้นเป็นรูปอาจารย์ เคลือบเงาลงแวกซ์อย่างดี อยากให้มันเป็นเหมือนถ้วยรางวัลที่อาจารย์ของเขาควรได้

อาจารย์ของเขาควรได้รับการชื่นชมและยกย่อง ไม่ใช่ถูกก่นด่าและตราหน้าว่าเป็นไอ้ขี้โกงแบบนี้

เจนอสเพิ่งรู้ตัวว่าตนเองจ้องอาจารย์จนผู้เป็นอาจารย์รู้สึกตัวงัวเงียตื่นขึ้นมา

"หือ เจนอส...มีอะไรเหรอ..."

"อ๊ะ ไม่มีอะไรครับ"

"งั้นก็นอนได้แล้ว ปิดไฟด้วยล่ะ..."

พูดจบ ไซตามะก็กระชับผ้าห่มแล้วหลับต่อ

ไซบอร์กหนุ่มเดินไปปิดไฟ แล้วกลับมาล้มตัวนอนบนพื้นข้างๆ อาจารย์ สายตายังคงจับจ้องไปยังคนในม้วนผ้าห่มที่หลับไปแล้ว

...ถึงจะไม่มีใครเห็นความดีของอาจารย์ ถึงทุกคนจะมองว่าอาจารย์เป็นคนที่แย่แค่ไหน แต่ผมรู้ดีทุกอย่าง ผมรู้จักอาจารย์ดีที่สุด อาจารย์ไม่ต้องห่วงนะครับ ถ้าไม่มีใครอยู่ข้างอาจารย์ ผมจะอยู่เคียงข้างอาจารย์เองครับ...

เจนอสหันหน้ามองเพดาน แล้วหลับตา

คืนวันคริสต์มาสผ่านไปแล้ว ปีนี้คงเป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ไซตามะได้ของขวัญ

เจนอสก็เช่นกัน



------------------------------------------------------

โม้ยาวๆ

ตอนแรกคิดไม่ออกจริงๆ ว่าจะแต่งยังไง แต่ไหนๆ ก็อัพลงทวิตไปครึ่งนึงแล้วก็เลยเข็นๆ ให้มันจบๆ ตอนไป T-T  ก็เลยออกมาเห่ยแบบนี้ล่ะค่ะ (แถมยังเลทอีก...นี่ฟิคคริสต์มาสนะ ฮือ) แต่ยังดีที่มีโอกาสได้ใส่คิงลงไปในฟิคด้วย จริงๆ ก็อยากเขียนคนอื่นด้วย เพราะชอบตัวละครเรื่องนี้หลายตัวเลย ทั้งซอมบี้แมน โบรอส มุเม็นไรเดอร์ ไว้มีโอกาสจะเทกาวแล้วจับทุกคนมายำรวมกันสักครั้งค่ะ (....)

ส่วนบรรทัดสุดท้ายของฟิค ที่ว่าเจนอสได้ของขวัญเหมือนกันนั้น เราหมายถึงเจนอสได้ "คนที่อยู่ด้วยในคืนวันคริสต์มาส" ค่ะ //กาวมาเต็ม เอ้า ซู้ดดดดดดด

นาราคัส เจโนไซ(ด์)ชิปเปอร์