Fic - QuanZhiGaoShou เทพยุทธ์ เซียน Glory
Go Shopping
No paring
...just go shopping
ฟิคละเมอพิมพ์
จะว่าเกิดจากลายเข็มกลัดเพื่อนสาวช็อปปิ้งของไอม่อนก็ได้
เหนือสิ่งอื่นใดก็คือการแต่งฟิคเฟติชมือพี่เยี่ย!
-------
วันนี้เยี่ยซิวตื่นเร็วเป็นพิเศษ เฉินกั่วเห็นเขาเดินลงมาจากชั้นสองเมื่อตอนบ่ายสาม ซึ่งปกติแล้วเธอจะเห็นเขาเข้านอนตอนเที่ยงแล้วตื่นตอนสองทุ่ม เรียกได้ว่าเธอกับเขาใช้ชีวิตสวนทางกัน ยามเธอตื่น เยี่ยซิวจะหลับ ยามเธอหลับ เยี่ยซิวก็เข้ากะเฝ้าร้าน
ถือเป็นโอกาสดีที่มนุษย์นกฮูกคนนี้ตื่นตอนกลางวัน เฉินกั่วตรงเข้าไปหาเยี่ยซิว ชวนเขาให้ไปช่วยถือของ เธอจะออกไปช็อปปิ้งซื้อของเข้าร้านเสียหน่อย
"เจ้านาย ทำไมคุณไม่สั่งของมาส่งที่ร้านเอาล่ะ" เยี่ยซิวถาม
"เอาแต่เฝ้าร้านน่าเบื่อจะตาย นายไม่คิดจะออกไปดูสังคมภายนอกบ้างเลยหรือยังไง ฉันให้ชั่วโมงละร้อยหยวน จะไปไม่ไป"
เยี่ยซิวไม่โอดครวญอีก เดินตามเฉินกั่วไปเป็นเบ๊ถือของอย่างว่าง่ายที่ห้างสรรพสินค้าไม่ไกล โดยมีถังโหรวติดสอยห้อยตามมาด้วย
ในโลกแห่งความจริง ผู้หญิงกับการช็อปปิ้งย่อมเป็นของคู่กัน เฉินกั่วคราแรกบอกจะซื้อของเข้าร้านกลับกลายเป็นว่าเดินจูงมือยัยหนูถังโหรวเดินเข้าร้านเสื้อผ้ารองเท้าเป็นว่าเล่น เยี่ยซิวรู้สึกว่าเขาหลุดมาในโลกที่ไม่รู้จัก โลกอีกใบที่ไม่ใช่โลกของเขา โลกของเขาคือโลกแห่งกลอรี่ ถ้ามีใครมาถามเสื้อตัวไหนดี หรือรองเท้าคู่ไหนสวย เขาคงเลือกจากค่าสถานะ แต่นี่คือโลกแห่งความจริง เสื้อผ้ารองเท้าไม่มีค่าสถานะบอก เขาถึงกับออกความเห็นไม่เป็นเมื่อจู่ๆ ก็ถูกถามว่าบู๊ตหุ้มแข้งกับบู๊ตหุ้มข้อแบบไหนดีกว่ากัน สุดท้ายเยี่ยซิวชี้ไปที่รองเท้าคู่หนึ่งบนชั้น มันเป็นบู๊ตยาวที่สามารถพับให้เป็นบู๊ตสั้นได้ เฉินกั่วถลึงตาใส่เขาแล้วไม่ขอความเห็นอะไรอีกเลย ส่วนถังโหรวหันมาอมยิ้มให้อย่างขบขัน
เยี่ยซิวยักไหล่อยากไม่ใส่ใจ รู้สึกอยากสูบบุหรี่ขึ้นมาแต่ก็ยอมทนเพื่อชั่วโมงละร้อยเหรียญ ผ่านไปเกือบสิบร้าน เฉินกั่วได้ถุงมาห้าหกใบ ถังโหรวได้สองใบ เฉินกั่วโยนให้เขาหอบหิ้ว เขาก็ไม่บ่น จนในที่สุดเฉินกั่วก็ไปซื้อของเข้าร้านจริงๆ สักที
ของที่ว่าก็ไม่มีอะไรมาก แค่พวกเครื่องใช้สำนักงานและสมุดบัญชี ความจริงแล้วเฉินกั่วน่าจะหาเรื่องออกมาช็อปปิ้งของใช้ส่วนตัวมากกว่า เวลาผ่านไปสามชั่วโมง ในที่สุดเฉินกั่วก็พอใจ เยี่ยซิวเริ่มหน้ากระตุกนิดๆ เนื่องจากความเมื่อยล้า เขาเริ่มปวดแขน ถังโหรวเห็นใจจึงช่วยแบ่งไปถือสองสามถุง เยี่ยซิวไม่ให้เธอถือมากกว่านั้น เฉินกั่วเหลือบมองเบ๊ถือของชั่วคราวถือถุงพะรุงพะรังก็เพิ่งรู้ตัวว่าเผลอซื้อเยอะไป
เยี่ยซิวหิ้วถุงรองเท้าบู๊ตจนมือแดง เธอเห็นดังนั้นก็สะอึก มือของเยี่ยซิวสวยมาก แต่ตอนนี้เกร็งจนเส้นเลือดขึ้น หูหิ้วถุงช็อปปิ้งทั้งหลายจมอยู่ในข้อนิ้วเรียวยาวของเขา เฉินกั่วแทบทนไม่ได้ที่มือสวยๆ แดงช้ำห้อเลือดไปหมด สุดท้ายก็เอ่ยปากว่าจะช่วยแล้วเข้าไปแย่งถุงมาถือครึ่งหนึ่ง
เยี่ยซิวหิ้วถุงรองเท้าบู๊ตจนมือแดง เธอเห็นดังนั้นก็สะอึก มือของเยี่ยซิวสวยมาก แต่ตอนนี้เกร็งจนเส้นเลือดขึ้น หูหิ้วถุงช็อปปิ้งทั้งหลายจมอยู่ในข้อนิ้วเรียวยาวของเขา เฉินกั่วแทบทนไม่ได้ที่มือสวยๆ แดงช้ำห้อเลือดไปหมด สุดท้ายก็เอ่ยปากว่าจะช่วยแล้วเข้าไปแย่งถุงมาถือครึ่งหนึ่ง
เฉินกั่วไม่ได้สังเกตสีหน้าเยี่ยซิวเลยสักนิด แต่พอแย่งถุงช็อปปิ้งมาถือเรียบร้อยแล้วก็ได้ยินเสียงเยียซิวพูดขึ้น
"เจ้านายใจดีจังเลยนะ"
เฉินกั่วพลันนึกขึ้นได้ว่าตัวเองเป็นคนจ้างหมอนี่มาช่วยถือของชั่วโมงละร้อยหยวน แล้วเรื่องอะไรเธอจะต้องมาช่วยลูกจ้างถือของด้วยล่ะ
เผลอตัวซะแล้ว ก็เพราะมือสวยๆ ของเยี่ยซิวนั่นแหละที่ทำให้เธอเผลอไป เฉินกั่วเกิดอาการกลืนไม่เข้าคายไม่ออก จะโยนถุงกลับไปให้เยี่ยซิวถือตัวเองก็เป็นคนไปแย่งมาแท้ๆ แถมหมอนั่นเพิ่งจะชมเธอหมาดๆ ด้วย
ถังโหรวหัวเราะออกมาเบาๆ เฉินกั่วมองตาเขียว
"ให้ฉันช่วยถือไหม?" ถังโหรวกลั้นหัวเราะแล้วถาม
เฉินกั่วเหลือบมองมือที่เล็กบอบบางกว่ามือของเยี่ยซิวอย่างเหยียดๆ แล้วปฏิเสธหนักแน่นก่อนจะสะบัดหน้าเดินนำออกไป
ถังโหรวหัวเราะอีกครั้ง เยี่ยซิวหลุดหัวเราะตาม ทั้งคู่เดินตามเฉินกั่วกลับร้านอย่างขำขัน
เฉินกั่วสัญญากับตัวเอง จะไม่จ้างเยี่ยซิวมาเป็นเบ๊ถือของอีกเด็ดขาด
---------
แฮนด์ครีมที่ดีต้องปกป้องมือพี่เยี่ยได้
แฮนด์ครีมที่ดีคือแฮนด์ครีมนาคราชไงล่ะ!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น