Fic - Daomubiji บันทึกจอมโจรแห่งสุสาน
#dmbjdaily
Trick or Treat
291 days left : Halloween
Trick or Treat
หวังเหมิง x อู๋เสีย
PG
นับวัน หวังเหมิงชักจะขี้เกียจขึ้นเรื่อยๆ...
เรื่องนี้ผมไม่ได้คิดไปเอง เพราะวันนี้ผมเข้าร้านสายแต่ว่าร้านยังไม่เปิด นั่นแปลว่าหวังเหมิงยังไม่มาทำงาน
ผมนึกในใจ ไอ้หมอนี่ ขึ้นเงินเดือนให้ก็แล้ว แถมรู้สึกจะพึ่งพาบารมีผมทำให้มีหน้ามีตามากขึ้น ยังจะขี้เกียจอีกรึ
ผมเปิดร้านเข้าไปนั่งเอกขเนก พลางนึกหาวิธีจัดการกับลูกจ้างจอมขี้เกียจ สักพักเจ้าตัวดีก็เดินเข้าร้านมา
"หวังเหมิ...!" ปากที่พูดอยู่ชะงักค้างทันที เมื่อเห็นว่าวันนี้เขาแต่งตัวประหลาด
เดี๋ยว...ไอ้หูหมาบนหัวนั่นมันอะไร!
"ทริค ออร์ ทรีต!" ยังไม่ทันจะหายอึ้ง หวังเหมิงก็พูดขึ้นพร้อมแบสองมือมาข้างหน้า
"หา?"
"ทริคออร์ทรีตไงเจ้านาย วันนี้วันฮาโลวีนไม่ใช่หรือ ผมขอรางวัลหรือโบนัสหน่อยสิ" หวังเหมิงพูดแล้วส่งสายตาระยิบระยับอย่างกับหมารอกระดูก ซึ่งเหมือนมากจริงๆ...
ว่าแต่...เอ็งเป็นเด็กประถมรึไง! แล้วทริคออร์ทรีตเขาให้เด็กๆเล่นเพื่อขอขนมไม่ใช่เรอะ!
"นายขี้เกียจขนาดนี้ยังมีหน้ามาพูดถึงรางวัลโบนัสบ้าบออะไรอีกเรอะ!" ผมตีมือเขาแล้วสั่ง "ไปทำงาน!!"
หวังเหมิงหน้าจ๋อยลงทันที ผมราวกับจะเห็นหูหมาปลอมของเขาลู่ลงด้วยก็นึกขำ แต่พยายามเก๊กไว้แล้วนั่งก้มหน้าดูสมุดบัญชี
จริงๆเลยไอ้หมอนี่ นับวันจะยิ่งเพี้ยน
"เจ้านาย..." จู่ๆ หวังเหมิงก็เรียกอยู่ข้างๆ ทำเอาตกใจเล็กน้อย
อะไรของหมอนี่ ไล่แล้วยังไม่ไปทำงานอีก!
ผมคิดจะหันไปด่าอีกสักคำสองคำ แต่พอหันไปแก้มก็ชนเข้ากับสิ่งหนึ่งทันที
ฟอด!
สมองผมหยุดทำงานอัตโนมัติ ในหัวรู้สึกขาวโพลน ภาพเบื้องหน้าคือหวังเหมิงกำลังถอนหน้าออกไปก่อนจะกลับหลังหันแล้ววิ่งไปทางประตู
เดี๋ยวนะ...เมื่อกี้มันอะไร...
มือผมจับแก้ม รู้สึกเปียกชื้น ชัดเลย...ชัดเลย!!
"ไอ้หวังเหมิงงงงง!!!!!!"
PG
นับวัน หวังเหมิงชักจะขี้เกียจขึ้นเรื่อยๆ...
เรื่องนี้ผมไม่ได้คิดไปเอง เพราะวันนี้ผมเข้าร้านสายแต่ว่าร้านยังไม่เปิด นั่นแปลว่าหวังเหมิงยังไม่มาทำงาน
ผมนึกในใจ ไอ้หมอนี่ ขึ้นเงินเดือนให้ก็แล้ว แถมรู้สึกจะพึ่งพาบารมีผมทำให้มีหน้ามีตามากขึ้น ยังจะขี้เกียจอีกรึ
ผมเปิดร้านเข้าไปนั่งเอกขเนก พลางนึกหาวิธีจัดการกับลูกจ้างจอมขี้เกียจ สักพักเจ้าตัวดีก็เดินเข้าร้านมา
"หวังเหมิ...!" ปากที่พูดอยู่ชะงักค้างทันที เมื่อเห็นว่าวันนี้เขาแต่งตัวประหลาด
เดี๋ยว...ไอ้หูหมาบนหัวนั่นมันอะไร!
"ทริค ออร์ ทรีต!" ยังไม่ทันจะหายอึ้ง หวังเหมิงก็พูดขึ้นพร้อมแบสองมือมาข้างหน้า
"หา?"
"ทริคออร์ทรีตไงเจ้านาย วันนี้วันฮาโลวีนไม่ใช่หรือ ผมขอรางวัลหรือโบนัสหน่อยสิ" หวังเหมิงพูดแล้วส่งสายตาระยิบระยับอย่างกับหมารอกระดูก ซึ่งเหมือนมากจริงๆ...
ว่าแต่...เอ็งเป็นเด็กประถมรึไง! แล้วทริคออร์ทรีตเขาให้เด็กๆเล่นเพื่อขอขนมไม่ใช่เรอะ!
"นายขี้เกียจขนาดนี้ยังมีหน้ามาพูดถึงรางวัลโบนัสบ้าบออะไรอีกเรอะ!" ผมตีมือเขาแล้วสั่ง "ไปทำงาน!!"
หวังเหมิงหน้าจ๋อยลงทันที ผมราวกับจะเห็นหูหมาปลอมของเขาลู่ลงด้วยก็นึกขำ แต่พยายามเก๊กไว้แล้วนั่งก้มหน้าดูสมุดบัญชี
จริงๆเลยไอ้หมอนี่ นับวันจะยิ่งเพี้ยน
"เจ้านาย..." จู่ๆ หวังเหมิงก็เรียกอยู่ข้างๆ ทำเอาตกใจเล็กน้อย
อะไรของหมอนี่ ไล่แล้วยังไม่ไปทำงานอีก!
ผมคิดจะหันไปด่าอีกสักคำสองคำ แต่พอหันไปแก้มก็ชนเข้ากับสิ่งหนึ่งทันที
ฟอด!
สมองผมหยุดทำงานอัตโนมัติ ในหัวรู้สึกขาวโพลน ภาพเบื้องหน้าคือหวังเหมิงกำลังถอนหน้าออกไปก่อนจะกลับหลังหันแล้ววิ่งไปทางประตู
เดี๋ยวนะ...เมื่อกี้มันอะไร...
มือผมจับแก้ม รู้สึกเปียกชื้น ชัดเลย...ชัดเลย!!
"ไอ้หวังเหมิงงงงง!!!!!!"
----------------
เปิดบล็อกใหม่แล้ว ;w; /เต้นระบำ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น