Fic - Daomubiji บันทึกจอมโจรแห่งสุสาน
#dmbjdaily
287 days left : เบียร์
เมา
เมินโหยวผิง x อู๋เสีย
PG
บรรยากาศที่ปักกิ่งผู้คนยังคงพลุกพล่านเหมือนเคย วันนี้ผมมาที่นี่เพราะนายอ้วนก็โทรศัพท์มาหาผม หลังจากเมินโหยวผิงออกจากโรงพยาบาลพักอยู่กับนายอ้วนได้ไม่กี่วัน
“ไหนๆ น้องเสี่ยวเกอก็ออกจากโรงพยาบาลแล้ว ก่อนที่เราจะออกเดินทางอีกครั้ง เสี่ยอ้วนขอก๊งให้เต็มที่หน่อยเถอะ”
ผมคิดว่าก็ดีเหมือนกัน ดื่มให้เมามายก่อนจะกลับสู่วังวนแห่งปริศนาอีกครั้ง จึงตอบตกลง
เมื่อไปถึงบ้านของเขา บ้านของเขาแค่สี่สิบกว่าตารางวาอย่างที่บอก มันดูเล็กก็จริงแต่ก็ไม่ได้คับแคบอะไรมากนัก เขาตั้งโต๊ะเล็กๆ กลางบ้าน มีอาหารไม่กี่อย่าง แล้วผมก็เหลือบไปเห็นกองขวดเบียร์หลายสิบขวด นึกในใจว่า นายอ้วนนี่กะไม่เมาไม่เลิกหรือไง
พวกเรากินไป ดื่มไป ขุดคุ้ยเรื่องนู้นเรื่องนี้มาฝอยกันอย่างเมาและมัน แต่ดูเหมือนจะมีแค่ผมกับนายอ้วนเท่านั้นที่เมาและมัน เพราะเมินโหยวผิงเอาแต่กินอาหารเงียบๆ นายอ้วนก็คงสังเกตเห็นเหมือนกันจึงพูดขึ้น
“น้องเสี่ยวเกอ ไม่เอาสักหน่อยหรือ”
นายอ้วนยื่นขวดเบียร์ให้คนที่นั่งอยู่ข้างๆ ผม เมินโหยวผิงมองขวดในมือนายอ้วนนิ่งๆ ผมคิดว่าอย่างหมอนี่ขนาดบุหรี่ยังคว้าไปเคี้ยว ยื่นเบียร์ให้เขาไม่เอาไปอาบเล่นหรอกหรือ
“เสี่ยวเกอไม่สนหรอกนายอ้วน ของไม่มีประโยชน์เขาไม่เอาเข้าปากหรอก” พูดจบผมก็หัวเราะ รู้สึกว่าจะเริ่มเมาแล้ว ไม่รู้ว่าตัวเองหัวเราะทำไม
แล้วผมก็ต้องชะงักเมื่อเห็นเมินโหยวผิงคว้าขวดเหล้าในมือนายอ้วนไปกระดกเข้าปาก จากนั้นผมกับนายอ้วนก็ระเบิดหัวเราะลั่น
ท่าทางหลังจากออกจากโรงพยาบาลมา สติสตังของหมอนี่ยังไม่กลับมาจริงๆ ด้วย
ผมส่ายหัวแล้วก็หันไปเปิดประเด็นฝอยกับนายอ้วนต่อ ไม่ได้สนใจคนข้างๆ อีก เวลาผ่านไปนานแค่ไหนจำไม่ได้ ผมรู้สึกสะลึมสะลือ เหมือนนั่งสัปงกอยู่สักพัก พอลืมตาขึ้นมาอีกทีก็เห็นนายอ้วนหงายท้องนอนกอดขวดเหล้าไปแล้ว
ผมส่ายหัวไล่ความง่วงและความมึน พอตั้งสติได้เล็กน้อยก็รู้สึกถึงน้ำหนักกดทับบนหน้าตัก ผมจึงก้มมองดูแล้วก็ต้องเบิกตากว้าง สติกลับมาแจ่มชัดในทันที
บนหน้าตักของผมมีศีรษะของเมินโหยวผิงนอนหนุนอยู่!
ด้วยความตกใจผมรีบดันหัวเขาออกทันที แต่ว่าดันเท่าไหร่หัวเขาก็ไม่หล่นจากตักผม ตอนนี้เองผมเพิ่งสังเกตเห็นว่ามือของเขารัดเอวผมไว้ด้วย!
ผมอ้าปากค้าง พยายามปลุกคนที่กำลังนอนหนุนตัก ทั้งเขย่า ทั้งเรียก ตบแก้มก็แล้ว แต่ปฏิกิริยาของเขามีแค่ขมวดคิ้วเหมือนคนนอนฝันร้ายแล้วก็เอาหน้าซุกไซ้กับตักของผมแล้วนอนต่อ
โอย...อยากจะบ้าตาย...
แต่ปกติเขาไม่ใช่คนหลับลึกขนาดนี้นี่ ผมกวาดสายตาแล้วก็เห็นขวดเหล้านอนกลิ้งอยู่ข้างๆ ตัวเขา ไม่ใช่จำนวนน้อยๆ เลย อย่าบอกนะไอ้หมอนี่...
เมา?!
ผมลองแกะมือเขาพยายามลุกขึ้น แต่เขากลับยิ่งรัดผมแน่นขึ้นไปอีก ผมลองหลายวิธีอยู่นานมากแต่ก็ไม่สามารถจะสลัดเขาหลุดไปได้เลย
เมินโหยวผิง! นายเป็นปลาหมึกหรือไงกัน!
เพราะออกแรงมากไป อีกทั้งด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้ผมเริ่มมึน ความง่วงเริ่มเข้าจู่โจมอีกครั้ง อารมณ์หงุดหงิดก็ตามมาเนื่องด้วยอยากนอนแต่ไม่ได้นอน ผมจึงเลิกจะสนใจไอ้ปลาหมึกบนตักแล้วเริ่มหาที่ทางเพื่อนอนบ้าง
เออ! อยากเกาะก็เกาะไป ฉันก็จะนอนมันทั้งอย่างนี้ล่ะ!
------------------------------------
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น