Fic - Daomubiji บันทึกจอมโจรแห่งสุสาน
#dmbjdaily
179 days left : Travel
การเดินทาง
เมินโหยวผิง & อู๋เสีย
PG , Drama
ตอนนี้ผมกำลังอยู่ที่ริมทะเลสาบแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นสถานที่ท่องเที่ยวชื่อดังในมณฑลเสฉวน ข้างๆ ผมคือเมินโหยวผิงที่ยังคงเหม่อมองไปข้างหน้าราวกับไม่รับรู้ถึงทิวทัศน์สวยงามรอบข้าง
เขาอาจจะรับรู้ เพียงแต่เขาไม่ได้สนใจ
ผมจ้องมองเขา แล้วเขาก็หันมาหาผมพร้อมมุมปากที่กระตุกเล็กน้อยเป็นสัญญาณของรอยยิ้มที่เขามักจะมีให้ผมเสมอ
ผมกำมือเขาแน่นขึ้น พลางออกแรงดึงให้เขาเดินตาม เบื้องหน้าคือทะเลสาบห้าสีที่งดงามสุดบรรยาย ผมสูดลมหายใจลึกรับเอาอากาศบริสุทธิ์แรกของฤดูใบไม้ผลิเข้าปอด หลับตาลง สัมผัสถึงสายลมสุดท้ายของฤดูหนาวที่กำลังพัดผ่านไป
ฤดูกาลกำลังหมุนเวียน ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนหมุนเวียนไปตามวัฏจักรของมัน
ทุกสิ่งทุกอย่าง และ ‘ทุกคน’ ไม่มีข้อยกเว้น
ตัวผมเองก็เช่นกัน
วันเวลาผ่านไป ผมเติบโตมากขึ้น ได้เรียนรู้มากขึ้น ในขณะเดียวกัน ก็เข้าใกล้บั้นปลายของชีวิตมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ผมไม่ได้รู้สึกเศร้าหรือเสียใจ เพราะผมคิดว่าเกิดมาชาตินี้ ผมได้ใช้ชีวิตเต็มที่แล้ว พอแล้วกับเส้นทางชีวิตที่คดเคี้ยวและยากลำบาก
แต่พอผมมองดูคนข้างๆ ผมก็รู้สึกเหมือนตัวเองช่างอ่อนด้อยนัก
เมินโหยวผิง เขาเดินบนเส้นทางชีวิตมานานกว่าผม แต่เขาก็ยังไปไม่ถึงจุดหมาย
ผมเคยสงสัยว่า เขาอยู่มานานแค่ไหนแล้ว
มันน่าตลก ที่ไม่รู้ว่าการที่เขามีอายุยืนยาวและหน้าตายังคงดูหนุ่มอยู่เสมอนั้น เป็นพรหรือคำสาปกันแน่
ผมรู้สึกสงสารเขา...
“อู๋เสีย...”
เสียงของเมินโหยวผิงดึงสติผมให้กลับมาอยู่กับความจริงตรงหน้า ผมเพิ่งจะรู้ตัวว่าเผลอบีบมือที่กุมเอาไว้แน่น ผมรีบคลายมือทันที
“โทษที คิดอะไรเพลินไปหน่อย” ผมส่งยิ้มให้เขาแล้วเปลี่ยนเรื่อง “ที่นี่สวยดีเนอะ”
เขามองผมอยู่สักพักก่อนจะมองไปที่ทะเลสาบเบื้องหน้า แล้วส่งเสียงในลำคอเบาๆ “อืม”
ทะเลสาบห้าสีที่สะท้อนในดวงตาของเขา เป็นสีขาวดำ
ผมมองนัยน์ตาที่ไร้ความรู้สึกของเขา พลันรู้สึกปวดร้าวในอก แม้แต่สิ่งที่งดงามขนาดนี้ เขาก็ยังมองมันอย่างไร้ความรู้สึก
เคยมีใครสอนเรื่องความรู้สึกให้เขาบ้างไหม? นัยน์ตาของเขาเคยสะท้อนสีสันของโลกบ้างไหม?
ในใจของผม คิดว่าเขา เคย เพียงแต่ตอนนี้ เขาหลงลืมมันไป
ผมหลับตา
เมื่อลืมตาอีกครั้ง ผมได้ตัดสินใจอะไรบางอย่าง
ชีวิตผม ผมได้ใช้เต็มที่แล้ว แต่ชีวิตของเขา เขามักจะทำอะไรบางอย่างหายไปกลางทางเสมอ เขาจึงไม่สามารถไปถึงปลายทางได้
ผมตัดสินใจแล้ว ผมจะพาเขาไปส่งให้ถึงปลายทางเอง
ความทรงจำ เรื่องราวต่างๆ ทุกสิ่งทุกอย่าง ถ้าหากเขาลืม ผมจะช่วยจำให้
ความสวยงาม ความสุข และสีสันต่างๆ ในโลกใบนี้ ผมจะเป็นคนพาเขาไปดู ไปสัมผัสให้รู้สึก
เขา ที่เป็นก้อนหิน
กับผม ที่กลายเป็นก้อนหิน
สักวัน จะกลับมาเป็นมนุษย์ด้วยกัน
...อีกครั้ง
------------------------------------
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น